Futbol Amerykański w Białymstoku

Zawodnicy

Większość zawodników drużyny futbolowej ma wąsko określoną specjalizację. Na poziomie uniwersyteckim i w lidze NFL większość zawodników gra wyłącznie w formacji ataku lub obrony.

Atak składa się z pięciu zawodników, których zadaniem jest ochrona podającego (gra górą) oraz robienie miejsca dla niosących piłkę (gra dołem) przez przepychanie blokujących zawodników obrony. Zawodnicy linii ataku nie mogą łapać podań. Poza środkowym, zawodnicy linii ataku z reguły nie dotykają piłki. W większości przypadków zawodnikom tym przypisuje się numery z zakresu 50-79.
Rozgrywający (quarterback, QB) zazwyczaj otrzymuje od środkowego linii ataku snap rozpoczynający akcję. Może następnie podać bądź podrzucić piłkę do biegacza, rzucić ją do skrzydłowego lub samemu biec z piłką. Rozgrywający zazwyczaj nosi numer z zakresu 1-19.
Biegacze (running backs, RB) ustawiają się za lub obok rozgrywającego i głównie wykorzystywani są do niesienia piłki w akcjach dołem. Mogą także blokować w linii ataku, odbierać podania oraz – bardzo rzadko – podawać piłkę w przód. Jeśli formacja ataku ma dwóch biegaczy, są to zazwyczaj halfback (HB) lub tailback (TB), który najprawdopodobniej będzie niósł piłkę oraz fullback (FB), wykorzystywany zazwyczaj do blokowania. W lidze NFL biegacze noszą numery z zakresu 20-49. Na poziomie uniwersyteckim mogą też mieć przydzielone numery poniżej 20.
Skrzydłowi (wide receivers, WR) ustawiają się do akcji przy liniach bocznych boiska. Specjalizują się w odbieraniu podań do przodu. Większość zawodników tego rodzaju nosi w lidze NFL koszulki z numerami w zakresie 80-89 a czasami 10-19.
Końcowi (tight ends, TE) ustawiają się na skrzydłach linii ataku. W zależności od potrzeby mogą stać się skrzydłowymi (łapać podania) lub przyłączają się do zadań blokujących linii ataku. W lidze NFL zawodnicy ci noszą zazwyczaj numery w zakresie 80-89 oraz – bardzo rzadko – 40-49. W ligach uczelnianych i szkolnych końcowych numeruje się identycznie do skrzydłowych.

Formacja ataku jako jedyna obwarowana jest dodatkowymi obostrzeniami:
1.linia ataku musi liczyć co najmniej 5 zawodników, nie włączając końcowych,
2.na linii wznowienia gry musi stać co najmniej 7 atakujących.

Nie w każdej grze ofensywnej znajdują się na boisku wszyscy zawodnicy ataku. Formacja może się zmieniać co do liczby skrzydłowych, końcowych i biegaczy użytych w danej akcji.

Obrona
Linia obrony (defensive line) składa się z trzech do sześciu zawodników obrony ustawiających się w szeregu (defensive tackles wewnątrz i defensive ends na zewnątrz), tuż przy linii wznowienia gry, którzy po rozpoczęciu próby starają się szarżować biegaczy ataku zanim zdobędą pole lub rozgrywającego zanim poda piłkę do przodu. W lidze NFL zawodnicy linii obrony noszą numery z zakresów 60-79 i 90-99. Zazwyczaj są to najsilniejsi i najciężsi gracze w drużynie ważący nierzadko nawet ponad 140 kg.

W wielu przypadkach trzech, lub więcej, zawodników obrony cofa się tworząc pod-formację tylnych obrońców (defensive backs, DB) złożonej z graczy na pozycjach safety (S) lub cornerback (CB). Ich zadanie polega na pokrywaniu skrzydłowych i próbie niedopuszczenia do udanego podania do przodu. Tylni obrońcy noszą koszulki z numerami w zakresie 20-49. Na poziomie uniwersyteckim i szkolnym mogą też mieć przydzielone numery poniżej 20. Zawodnicy grający na tych pozycjach charakteryzują się dużą szybkością i zwinnością.
Reszta zawodników obrony gra na pozycji wspomagających (linebacker, LB), którzy ustawiwszy się kilka jardów za linią obrony, przed tylnymi obrońcami, mogą szarżować rozgrywającego lub pokrywać potencjalnych skrzydłowych drużyny ataku. W lidze NFL wspomagający noszą numery z zakresów 50-59 i 90-99. W ligach uniwersyteckich i szkolnych mogą też mieć przydzielone numery w zakresach 1-9 oraz 40-49.

Formacja specjalna

Formacje zawodników wykorzystywane przy akcjach kopem nazywamy formacjami specjalnymi.

Dwóch zawodników takich formacji pełni szczególną rolę. Obaj kopią piłkę, choć na różne sposoby: punter wykopuje z powietrza (punt), zaś kopacz (placekicker lub kicker) w zasadzie tylko z ziemi – podczas wykopów, kopów na bramkę i podwyższeń. Zawodnicy kopiący noszą w lidze NFL stroje z numerami z zakresu numerów rozgrywających, czyli 1-19. W ligach uniwersyteckich i szkolnych mogą nosić dowolny numer.

Poza zawodnikami kopiącymi piłkę, w formacjach specjalnych występują jeszcze:
Long snapper (LS) - jego zadaniem podczas wznowienia gry jest dokładne, kilku lub kilkunastojardowe podanie (snap) do ustawionego za nim puntera (podczas wykopu z powietrza) lub klęczącego holdera (w przypadku kopa na bramkę lub podwyższenia). Po wykonaniu podania long snapper natychmiast przejmuje obowiązki środkowego (center).
Holder (H) - ma za zadanie przytrzymać podaną do niego przez long snappera piłkę nadbiegającemu kopaczowi. Zadania holdera zazwyczaj powierzane są rezerwowemu quarterbackowi lub punterowi.
Punt returner (PR) - odpowiada za odbiór piłki kopniętej przez puntera, po czym stara się przebiec z nią jak największą odległość w stronę pola punktowego rywali. Ustawiony daleko za pozostałymi graczami swojej formacji. Często występuje też na pozycji kick returnera.
Kick returner (KR) - ma zadanie podobne do PR, ale podczas wprowadzenia piłki do gry kickoffem bądź, co należy do rzadkości, w przypadku zbyt słabo wykonanego field goala z dużej odległości (np. gdy zbyt lekko uderzona piłka nie wychodzi poza boisko i można kontynuować grę). Ustawiony - podobnie jak punt returner - w głębi boiska. Często występuje również na pozycji punt returnera.
Gunner (G) - zawodnik zespołu wykonującego kopnięcie (często występuje w tej roli biegacz lub skrzydłowy), którego celem jest jak najszybsze powstrzymanie kick returnera bądź punt returnera przed dalszym biegiem z piłką i zdobywaniem pola. W przypadku punta, gunner jest jednym z dwóch zawodników ustawionych na bocznych końcach formacji, którzy mogą przekroczyć linię wznowienia gry, zanim piłka zostanie kopnięta przez puntera. Podczas kickoffu, w zależności od tego w którą stronę uderzy kopacz, gunner zajmuje miejsce, z którego będzie mieć możliwie najkrótszą drogę do przebycia.